"Ik ben met je. Altijd!"
Voor jou die dit leest,
en misschien al dagen geen woorden hebt uitgesproken.
Voor jou die achter een gesloten deur leeft,
niet omdat je dat wilt,
maar omdat je niet weet hoe je eruit moet stappen.
Voor jou die denkt:
“Wie zou mij begrijpen?”
“Wie zou luisteren als ik eindelijk iets zeg?”
“Ben ik niet te laat, te veel, te stil?”
Ik wil je zeggen:
Je bent niet alleen.
Je bent niet vergeten.
Je bent niet te laat.
Er is Iemand die je ziet,
die jouw stilte niet veroordeelt,
maar bewaart als iets kostbaars.
Die fluistert, juist in het donker:
“Ik ben met je, altijd.”
– Matteüs 28:10
En misschien is dit moment,
de eerste ademruimte in lange tijd.
Een begin, geen verplichting.
Een plek waar je mag landen,
zonder haast, zonder masker.
Je hoeft niet alles te weten.
Je hoeft niet meteen te spreken.
Je mag gewoon zijn.
En dat is al een wonder.
Reactie plaatsen
Reacties