Wat niemand zag
Toen ik haar vertelde dat ik zwanger was,keek mijn (adoptie )moeder me aan —niet met twijfel, niet met vragen,maar met een glimlach die alles zei.
“Ik besta, ook als het stil is.”
Op deze plek deel ik verhalen.
Over trauma en herstel. Over geloof en twijfel. Over moederschap en het moment waarop je je sleutels in de koelkast terugvindt.
Over de dagen waarop je denkt: “Ik kan dit.”
En de dagen waarop je denkt: “Waarom is er geen handleiding voor dit alles?”
Hier vind je geen perfecte ochtendroutines, geen tips om je leven “efficiënter” te maken, en al helemaal geen foto’s van havermout met chiazaad in magisch ochtendlicht.
Wat je hier wél vindt? Het echte leven. In al z’n rommelige, rauwe, soms hilarische glorie.
Ik schrijf voor wie zich herkent. Voor wie zich onbegrepen voelt.
Voor wie zoekt naar licht, zelfs als het alleen een flikkerend peertje is. En voor wie durft te kijken naar wat er écht speelt achter gesloten deuren.
Welkom bij Lived Through It. Mijn verhaal. Jouw verhaal. Ons verhaal.
Toen ik haar vertelde dat ik zwanger was,keek mijn (adoptie )moeder me aan —niet met twijfel, niet met vragen,maar met een glimlach die alles zei.
Soms begint de dag gewoon.Ik zet koffie.Ik kijk op m'n telefoon. Laat m'n hondjes uit.Ik doe alsof ik stevig sta.
Deel je eigen ervaringen en help mee om een gemeenschap te vormen waar iedereen zich gesteund voelt. Samen kunnen we een verschil maken.